Sofía ten 16 anos e vive en Edimburgo, Escocia. Filla dun galego de San Adriano de Lourenzá e dunha muller polaca, a súa vida estivo desde moi cedo marcada polo contacto coa lingua galega. Aprendeu a falala de pequena, durante os dous anos que pasou na Escola Vilanova de Lourenzá, onde tivo como mestra a Sandra da Cazolga e onde fixo moitas amizades que lle deixaron unha fonda pegada.
Ver esta publicación en Instagram
Durante ese tempo, a súa vida estivo inmersa na cultura galega: asistía a clases de baile tradicional e de pandeireta, compartía o día a día cos veciños da parroquia e falaba galego con naturalidade en todos os ámbitos. Segundo conta, aquilo era para ela o normal: falar galego en Galicia era o habitual, o que lle nacía de forma espontánea. Por iso, asegura que, malia regresar a Escocia con só seis anos, non tivo grandes dificultades para conservar a lingua.
Hoxe, dende Edimburgo, reflexiona sobre a situación actual do galego e manifesta a súa preocupación por ver como cada vez hai menos xente nova que o fala. Chámalle a atención que moitas cartas da administración, facturas ou comunicacións oficiais non cheguen en galego, algo que considera incoherente nun territorio onde esta é a lingua propia. “Non debera ser así”, asegura, convencida de que todas as linguas merecen o mesmo respecto. Para ela, cada idioma representa unha cultura e unha riqueza, e canto máis se coñezan e se usen, mellor.
Sofía expresa con claridade o orgullo que sente por falar galego. Di que a súa familia, tanto os seus pais como os veciños de San Adriano, se alegran de que ela manteña viva esa lingua dende Escocia. Recoñece que sente unha profunda conexión co mundo rural galego, cos animais, cos espazos da Mariña e coa comunidade coa que compartiu algúns anos da súa vida. Esa pegada é tan fonda que, cando pensa no futuro, imaxínase de volta en Galicia, o lugar que define como o seu favorito.
Na actualidade, segue en contacto coa lingua galega tamén a través da lectura. Está a facer un esforzo por achegarse á literatura en galego e, en particular, está a tentar ler a autora Marica Campo. Aínda que distingue entre o galego falado no día a día e o léxico literario, que lle resulta máis complexo, considera importante ese paso para seguir avanzando no seu vínculo coa lingua.
